روانشناسی فیزیولوژیک

مهم نیست که چقدر از رفتار کودک خود عصبانی هستید، نباید با خشم پاسخ رفتار او را بدهید. ما رفتار کودک خود را مشاهده می‌کنیم، مثلا فرزند شما گاهی خواهر کوچک خود را کتک می‌زند و ما از این عمل او، نتیجه‌گیری می‌کنیم که فرزند ما یک جنایتکار خواهد شد. همین نتیجه‌گیری ساده و شاید بی اساس، موجب نتیجه‌گیری دیگری می‌شود. 

جویدن ناخن یا اونیکوفاژی یک رفتار مخرب موقتی و گاها طولانی مدت است که به همراه نشانه های اضطراب و نشانه هایی مانند کشیدن مو و آسیب زدن به پوست وبدن خود،ازسنین 2سال ویابالاتر شیوع پیدا میکند.

این رفتار اگر توسط والدین یامتخصصین اطفال درسنین پایین تر تحت درمان قرارنگیرد تبدیل به عادت رفتاری شده وتاسنین بزرگسالی هم ادامه ­پیدا میکند.

انگشت دربینی کردن عادتی ناپسنداست و ممکنست دربین کودکان 2تا6ساله بصورت ناگهانی وبا گرفتن پاسخهای مثبت اطرافیان مانند خندیدن و تعجب کردن آشکارو حتی تنبیه و تهدید بروز و ادامه یابد.

کرونا با آمدنش نه تنها ازلحاظ جسمی تمام جهان را تحت الشعاع قرارداده بلکه از لحاظ روانی هم زندگی ما و خانواده هایمان را دستخوش تغییراتی نموده است.کرونا باعث تشدید بروز اختلالاتی مانند افسردگی، اضطراب،وسواس و...در کل جامعه شدهوبا گسترش محدودیتها, والدین و کودکان خانه نشین شده اند وکودکان هم مستقیما تحت تاثیر اضطراب والدین وشیوه فرزند پروری آشفته وسردرگم آنها هستند.

کودک نیز مانند بزرگسال همواره با مسایلی مواجه میگردد که تعارضهایی رادر وی برمی انگیزد و از آنجا که نقاشی امکان برون ریزی یا فرافکنی تمایلات سرکوفته در زمینه ناهوشیاررا فراهم میسازد ، تجلی مسایل کودک در نقاشی ، شگفت انگیز نیست و میتوان براساس تفسیر عناصری که در پیرامون یک موضوع اصلی (مثلا آدمک ،درخت،خانه یا..... ) به تصویر کشیده میشود راهی به سوی ناهوشیاری وی گشود.

آنچه که کودک در نقاشی به تصویر میکشد همواره مبین حساسیت و من عمیق کودک است وهرچه سن کودک بالاتر میرود نقاشی وی پیشرفته تر میشود بطوریکه از نقاشیها برای شناسایی تاخیر عقلی و مشکلات ذهنی برخی کودکان هم بهره گرفته میشود.